Chociaż jest setki kilometrów stąd, chociaż w wielu sprawach się z nią nie zgadzasz, chociaż czasem nie możesz się z nią dogadać – dziś zadzwoń do niej. Zadzwoń do swojej mamy.
Mając małe dzieci i czując się prawdziwym mężczyzną, staram się wpoić dzieciom, że ich mama jest najważniejsza na świecie. Okazując szacunek swojej żonie, partnerce – matce moich dzieci – pokazuję, jak bardzo jest ważna jest ich mama. Dziś jest jednak wyjątkowy dzień. Dzień, w którym wszystkie mamy mają swoje święto, a w przedszkolach dostają laurki i kwiaty. To pewne. Poleją się łzy, łzy radości i wzruszenia. To dziś mamy na całym świecie, choć zmęczone pracą i obowiązkami, będą szczęśliwe jak nigdy i uśmiechnięte. Tak będzie co roku, puki dzieci są jeszcze małe.
Ale ja nie dam dziś swojej mamie kwiatów, nie dam laurki, nie poniosę ciężkiej torby z zakupami. Mieszka daleko. Nie widujemy się prawie wcale. Nie zawsze mam czas zadzwonić i zapytać co słychać, jak zdrowie. I chociaż mam już prawie 40 lat, to wciąż jestem jej dzieckiem. Jestem wciąż dla niej ważnym, kimś o kim zapewne myśli i martwi się o mnie. Ja to wiem i czuję. Czasem nie znoszę jej gadania i rad, o które nie prosiłem. Czasem długo się nie odzywam i nie dzwonię, czasem po prostu zapominam… ale nie dziś.